Karate
Sztuka walki wręcz wywodząca się z japońskiej wyspy Okinawy. Nazwa „Karate” obecnie tłumaczy się jako pustą (pozbawioną broni) rękę. Powstała ona głównie jako forma samoobrony bez użycia broni, która to w ówczesnej Okinawie była całkowicie zakazana. Pierwotne nazewnictwo nawiązywało również do zagadnienia ?drogi?, jako że system filozoficzny związany z Karate nakazywał nieprzerwane samodoskonalenie zarówno fizyczne jak i w sferze duchowej. W Karate znajdują zastosowanie przede wszystkim techniki oparte na blokach, ciosach, kopnięciach i uderzeniach. W ideologii tradycyjnej formy karate zwycięstwo nie jest najważniejszym celem, ważniejsze jest doskonalenie własnego ciała i ducha na drodze systematycznego treningu. Do dnia dzisiejszego powstało ponad 100 różnych stylów Karate, z czego główne nurty to: Karate Kyokushin, Shohei-Ryu, Karate Shotokan oraz Shorinji Kempo.
Jujutsu
Jujutsu jest tradycyjną japońską sztuką walki, której dosłowne tłumaczenie oznacza ?sztukę ustępliwości?. Pierwotne założenia Jujutsu nakazywały nie stwarzać oporu silniejszemu przeciwnikowi ?ustąp, aby zwyciężyć?, a w praktyce sztuka nastawiona jest na wykorzystanie siły (przewagi) przeciwnika dla odparcia ataku. Początkowo Jujutsu nie było sztuką wyłącznie samoobrony, a jej celem było całkowite ?zniszczenie? przeciwnika, nie dając mu możliwości jakiegokolwiek kontrataku. Sztuka oparta była głównie na walce wręcz, bez użycia broni lub z niewielkim orężem. W Jujutsu stosuje się techniki oparte na duszeniu, dźwigniach, rzutach oraz blokowaniu ciosów i wyprowadzaniu szybkiego kontrataku. W kontrataku stosuje się ciosy i uciski skierowane w czułe (witalne) punkty ciała przeciwnika. Sztuka Jujutsu naucza wykorzystania siły dużo silniejszego przeciwnika pozwalając na odparcie ataku i jego obezwładnienie. Z tego powodu elementy Jujutsu są powszechnie stosowane przez służby mundurowe takie jak policję, wojsko i jednostki specjalne. Techniki Jujutsu stanowią spory element szkolenia w kursach samoobrony dla kobiet.
Aikido
Aikido jest sztuką waliki stosunkowo młodą, gdyż jej zasady zostały skodyfikowane dopiero na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Jednak sztuka ta opiera się na korzeniach mitycznego Aikijutsu i z niej właśnie wywodzi się większość rzutów i dźwigni. Drugim znaczącym elementem Aikido jest walka z bronią, a techniki w niej przekazywane są inspirowane na tradycyjnej szermierce Kenjutsu. Aikido stawia ogromny nacisk na podłoże moralne i aspekty psychologiczne, bardziej niż jakakolwiek inna współcześnie przekazywana sztuka walki. Uczy odpowiedzialności za przekazywaną wiedzę oraz za życie i zdrowie na każdym etapie treningu i walki. Techniki nauczane w Aikido to przede wszystkim rzuty, dźwignie na małe stawy oraz uniki i pady. Aikido należy do najbardziej rozbudowanych sztuk walki, w której to wyróżnia się ponad 2 tysiące różnych technik i ich kombinacji.
Judo
Judo jest japońską sztuką walki której Twórcą był Jigor Kan. Sam styl opiera się na technikach klasycznego ju-jitsu, z którego twórca wyeliminował jednak techniki zagrażające życiu i zdrowiu ćwiczących. W miejsce kontrowersyjnych technik Kan? wprowadził wiele własnych, oraz udoskonalił część pierwotnych technik. Dosłowne tłumaczenie słowa ?Judo? oznacza ?łagodną drogę? lub też ?drogę do zwinności?. Judo jest najbardziej popularną sztuką walki i zapoczątkowało prawdziwy przełom w świecie sportu. Jako pierwsza sztuka walki stała się dyscypliną olimpijską co miało ogromny wpływ na jej popularyzację. W Judo wkłada się główny nacisk na przygotowanie kondycyjne i zwinnościowe adeptów, trening pozwala zwiększyć odporność na stres i wzmacnia koncentrację. Same techniki skupiają się głownie na rzutach mających na celu sprowadzenie przeciwnika do parteru po czym następuje druga część: obezwładnienie przeciwnika (trzymania, dźwignie, duszenia). Judo zyskało miano łagodnej sztuki kształtującej charakter i ogólny rozwój fizyczny, zdobyło więc ogromną popularność jako sport również dla najmłodszych.
Daito-Ryu
Daito-ryu określana jest mianem historycznej japońskiej szkoły sztuk walki. Jednocześnie zaliczana jest do najbardziej znanych szkół, w których nauka opiera się na koncepcji aiki. Podobno według słów mistrza judo, Kenjia Tomikia, niektóre podręczniki zawierające sekretne metody sztuk walki den-sho, zawierają wzmianki o Dait?-ry?. To właśnie te wiadomości obwieszczają początki działalności tejże szkoły sztuk walki w okresie Kamakura (1185-1333 rok). Twórcą metody daito-ryu jest Yoshimitsu Minamoto żyjący w latach 1045-1127, który lepiej znany jest pod pseudonimem Yoshitsune. Nazwa daito-ryu wywodzi się od nazwy rezydencji twórcy – Dait?. Sztuka ta praktykowana była przez wojowników z rodu Minamoto. Dziś ta sztuka walki stanowi najbardziej znaną metodą za sprawą Sakaku Takeda, który uważany jest za pierwszego nauczyciela.
Ken-Jutsu
Ken-jutsu należy do jednych z najbardziej klasycznych japońskich sztuk walki, w których wykorzystuje się miecz, tutaj od nazwą koryu-bujutsu. Ken-jutsu należała do sztuk walki szczególnie cenionych przez samurajów. Potomkowie samurajów rozpoczynali doskonalenie sztuki ken-jutsu bardzo młodo. Wpierw ćwiczono na drewnianych mieczach, a następnie przechodzono do nauki z wykorzystaniem prawdziwych mieczy. Dzisiejsza praktyka ken-jutsu odbywa się zwykle w formie kata, gdzie stosowane są miecze drewniane bokken.
Aikibudo
Aiki-budo oznacza po japońsku „droga walki aiki”, jednak od roku 1944 powszechnie stosuje się nazwę aikido. Sztuka ta została opracowana przez Morihei Ueshiba, który tytułowa się sensei („Szacowny Mistrz”) Aiki-budo opracowana została w oparciu o jego doświadczenia ze sztuką Daito-ryu aikijutsu i walką z wykorzystaniem włóczni o nazwie yari, jak również krótkiego kija jo. Inni uważają, iż to walka z zastosowaniem japońskiego miecza katana przyczyniła się do wyłonienia formy aikido wśród japońskich sztuk walki. Często jednak ruchy osób ćwiczących Aiki-budo podobne są do ruchów szermierza, który walczy bez miecza. Jednocześnie uderzenia pod nazwami shomenuchi oraz yokomenuchi zostały zaczerpnięte z ataku z wykorzystaniem broni, z kolei techniki odpowiadające na uderzenia wywodzą się z technik odbierania broni.